Batarken Güneş Şiiri - Kutlu Altay Kocaova

Batarken güneş, şekil alır dünyâ.
Ne bir düşünce, ne bir rüyâ.
Bataken güneş, bir hâl alır dünyâ.
Ne bir ses, ne bir hûlyâ.

Renk renk gökyüzü, şekilli bulutlar.
Bilmem, gizli midir yürekte anlamlar?
Gökyüzü... Mâvîden, kırmızıya yol alır.
Batarken güneş, geride aceb ne kalır?

Bir çığlık martı, bir sessiz deniz, bir de sizsiniz.
Gerisi yalan, neden bu kadar sessizsiniz?
Giden güneşe mi, bu kadar üzülürsünüz?
Güneş, bir elvedâ kadar uzaktır, bilir misiniz?

1 Aralık 2011