BİR TUT BELİMDEN
Konuşacak ne var ki aslında?
Söz dediğin; bazen yük, bazen de boş bir gürültü.
Bazen insan, susarak daha çok anlatır da
kimse anlamaz, herkes duyar ama dinlemez.
Sen gel…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir onu aklıma getirdi. Benim de ona ihtiyacım var. Başka şeyler geçici rüzgarlar gibi esip de içimi acıtsa da geçiyor acılar, fırtına geçince, gözümü açıyorum, onun kalbi kalıyor. Gerçi fırtına esnasında da yanımda olduğunu hissediyorum, onun kalbinin beni bırakmadığını da.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta