Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kaleminize ve yüreğinize sağlık..
TEBRİKLER ÜSTADIM..
Demâ gaflet zevâl buldu; ve nur-u Hak ayân gördüm.
Vücud bürhan-ı Zât oldu; hayat mir’at-ı Hakta gördüm,
Akıl miftâh-ı kenz oldu; fenâ bâb-ı bekà gördüm,
Kemâlin lem’ası söndü; fakat, Şems-i Cemâl gördüm.
Zevâl ayn-ı visâl oldu; elem ayn-ı lezzet, gördüm,
Ömür nefs-i amel oldu; ebed ayn-ı ömürde, gördüm,
Zalâm zarf-ı ziyâ oldu; bu mevtte hak hayat gördüm,
Bütün eşya enîs oldu; bütün asvât zikirdir diye gördüm,
Bütün zerrât-ı mevcudât, birer zâkir tesbih eder gördüm,
Fakrı kenz-i gınâ buldum; aczde tam bir kuvvet gördüm,
Eğer Allah’ı bulanlarda, her ne varsa bulmuş gördüm,
Eğer Mâlik-i Mülke memlûk olmuş, mülküne tam sahip
gördüm,
Eğer hodbîn ve kendi nefsine mâlikim diyeni, o mülkü ona
bela gördüm.
Bilâhaddin azabdır tat; belâyı çok ağır gördüm
Eğer hakiki abd-i Hudâbîn diyenleri, hududsuz bir safâda
gördüm
Hesabsız sevap tadmışlarda; nihayetsiz saadet gördüm,
Saygıyla selam ederim..
Bedri Tahir Adaklı
ASLINDA GECEN SENI BIR YORUM YAZMISIM...GÖRÜYORUM.
AMA TEKRAR OKUMAK TA GÜZELDI.
BU GÜZEL SIIRLERI YAZIP BIZLERLE PAYLASTIGINIZ ICIN TESEKKÜRLER.
ELLERINIZE SAGLIK.
EMEGINIZI 10 PUANIMLA KUTLUYORUM.
SELAM VE SAYGILAR.
Gönülden kutlarım kaleminize sağlık
Mesut Özbek
Güneşle mehtabı beraber görmek....ne güzel bir betimleme yüreğinize sağlık tam puan ve saygılar.....
Yüreğinize kaleminize sağlık tebrikler
dolu dolu pyalaşım için şükranlarımı sunarım saygılarımla tam puan
Kızıl bir gül, bülbülleri takmış da peşine,
Geldi, bir sağnak yağdı gönlümün ateşine.
Toprak suya kavuştu, ağaçlar güneşine;
Güz ortası bahâra dönmüş bahçeler gördüm...
henüz daha açmamış tomurcuklar
içinde gezen gülizarlar gördüm...diye tamamlamak istedim..:) yüreğinize sağlık üstad....
çok güzeldi, yüreğiniz daim olsun
Kızıl bir gül, bülbülleri takmış da peşine,
Geldi, bir sağnak yağdı gönlümün ateşine.
Toprak suya kavuştu, ağaçlar güneşine;
Güz ortası bahâra dönmüş bahçeler gördüm...
GÖNÜL DOLUSU TEBRİK, SELAM VE SAYGILARIMLA HOCAM. HARİKA BİR ŞİR OKUDUM.
Bu şiir ile ilgili 53 tane yorum bulunmakta