Bir Teşekkür Notu Şiiri - Merve Ceylan

Ben çok kalbe girdim.
Çok kalbin yarasında sakladım kendi yaralarımı.
Çok insan sevdim
Ve çok insanla aldattım aşkı.
Yetmedi,
Çokluklar içinde kanattım yoklukları
Ve 'kahır' koydum hepsinin adını.
Ellerini kestim sevinçlerin,
Dokunamadı hiçbiri sancılarıma.
Bir tetik çekti Tanrı sırlarıma,
Ruhum paramparça, bedenim kanlı, ellerim duada
Ve dudaklarımda bir mısra kaldı;
'Kader bu ya, hep alnından vuruyor insanı! '

Ben çok yanlış yaptım.
Çok yanlışın doğrularını götürdüm kendi mezarlığıma.
Çiçeklerini suladım ölülerin gözyaşlarımla.
Yoldan geçen simitçilere küfrettim,
Ki hepsi bir susamı dahi çok gördü bana!
Olsun,
Gittin ya,
Bütün ölüler gibi,
Ruhumu çıkardım pazarlığa.
Şimdi hepi topu kullanılmış ikinci el bir ruh,
Alıcı buluyor üç-beş kuruşa.

Ben çok küçük düşler biriktirdim.
Bal ağacında yaşayan bir arıydım mesela,
Okyanusa sahip bir deniz atı,
Ya da bütün ormana hükmeden asırlık bir ağaçtım.
O küçük düşlerin bulutlarından atladım aşağıya,
Ve ismimi aşk koydu pişmanlıklarım.

Ben çok büyük konuştum.
'Sever beni! ' dedim inatlaşa inatlaşa.
'Seviyor merak etmeyin! ' dedim gözlerini kalbime diken küstahlara.
'Elbette sevecek! ' dedim geleceğe dem vuranlara.
'Gitmez! ' dedim en sonunda,
Gittin.
Kendime söylediğim bütün yalanları gerçekleştirdin ya,
Çok teşekkürler sevgilim.

6üç11 | 22:58
MerveCeylan.