Bir telefon açmak gibi sıradan bir matem

Yüzümde gezinen bu tozlu bakışları
Kaçınarak gözlerimi kalbine kondur
Yeni bir heyecan yarat baştan aşağı vuslat
Kokan, yanan, parıldayan
Tüm ayrı, gayrı, yâd
Ellere inat.

Gülümse
Büyür içimde bir çocuk ellerimden tutarak
Sana benzeyen bir karanfil yeşerir bozkırımda
Gülümse
Ve benide al dudaklarında
Gülümsemeyi becerdiğin en halis yere
Gülüşüne beni de götür.
Bir toprak bul ayak basılmadık
Ve beni orada bırak
Gülümseyerek…

“Anlatsam sana içimdeki tüm sırları sansürsüz
Ufuklarında söner miyim kararır mıyım karanlık gibi? ”