Bir Tek Sen Evet Sen! Şiiri - Cengiz Yazıcı

Hani söz vermiştin beni taşıyacaktın.
Çokmu ağır geldim sana, anlatsana.
Kullanılmış bir paçavra gibi sen beni,
Böyle çöp kutusunamı atacaktın.

Oysa cüzdanın olmalıydım,
Çantana koyulmalıydım.
Yada cep telin,
Ellerinde dolaşmalıydım.
Ellerinin sıcaklığınla ben,
Avuçlarında uyumalıydım.
Ara sıra çalmalıydım,
Sana benden gelen,
Mesajlarını okumalıydım.

Bir tek sözündü beni sana bağlayan,
Ve o sözdü aklımı başımdan alan.
Şimdi unutulmuştur o söz biliyorum,
Attığın çöplükte şimdi benim ağlayan.

Uçurtma olur gelirdim sana tepelerden,
Yaklaşamasamda selam çakardım,
Bulutların en pembesinden.
Yada bir güvercin misali,
Çiçekler atardım pencerenden.

Yetmezdim belki sana,
Merdivenler kurardım göklerin en tepesine,
En ışıklısından güneşin olmayı denerdim.
Olmadı ayın olurdum.
Yetmezse yıldızların olurdum
Dün olduğum gibi
Hayatına yağardım tane tane,
Renk renk ışığın olurdum.

Yinede...
Ah sen varsın.
Bir tek sen. Evet sen,
Tabi müsade edersen?