Tıka basa hüzün doluyum bu sıralar.
Leyla ile mecnun’un, kerem ile Aslı’nın Ferhat ile Şirin’in ve hatta Tahir ile zühre’nin ayrılıklarını hissediyorum kendimde.
Yangın bende, sızı bende, acı bende.
Sonbaharda sararmış bütün yapraklar yüreğime dökülüyor.
İçim içimi yerken kendimi eritiyorum volkanik bir dağda,
Sonra zemheri soğuğu vuruyor bedenimi,
Gözlerine bırakıyorum üşüyen ellerimi,
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta