Bir Taşın Üstünde Taş Kaldım

Açtım gözlerimi karşı kıyıya
Bütün camlarından içeri girdim
Hastalandım odalarında Üsküdar'ın
Başımla selamladım vapurları gemileri yatları
Vay anasını dedim.

Hani ışıl ışıl salkım saçak yakamoz getiren camlarım
Hani İstanbul’um hani sen
Vay anasını vay...

Böyle boğazımı yutar gibi yutkunmam niye?
Hani özlemişim de bu acıyı..
Neresindeyim İstanbul'un sen hani?
Vay anasını vay...

İnadına rakı yok demiştim ya,
Şimdi demliyim sana...
Çay da içilmez ki,bu yaranın üstüne.
Ulan İstanbul ulan kitapsız,
Yedirdin ulan beni bana
Birazdan kanar ellerim.

Odun keserim sabaha kadar,
Ama şiir yok yok...
Sabaha it gibi yalnız çıkarım
Çıkarım tebessümlerin,
Çıkarım senin koynundan,
Girerim yarının koynuna..
Nasıl geldim ise öyle giderim
Yaralı yalnız...

Aldığım ahların,
Birleşip birleşip ellerinden asılmaktan usandım
Son arzusuz asılmayı da,hak edişim doğrudur.

Her neyse biliyor musun?
Dördüncü gün..
Adı gün yani.

Teras yıkanmadı çiçekler susuz..
İçtima alanı sanki
Kalbimin sesi bile fazla geliyor bana
Nasıl da hasretim sana.

İşlerim,hayatım,senden sonra hep yarım
Şimdi dağ başında olmak vardı
Bir bağırsam bir bağırabilsem..
Seni seviyorum canım
Katıla katıla
Güle güle...
Bir bakar mısın düne?

Ekmek bekledi serçeler
Bekleşip bekleşip gittiler...
Martılar daha kabaydı
İşgalci bir halleri vardı
Ruhum daraldıkça daraldı
Karanlık çöktü,
Akşamların artık adı karanlık !...

Aynanın karşısında bir yüzüne tükürdü ki bu cellat
Bilmeni mutlak isterim...
Durulmaz artık buralarda durulmaz;
Bir sabah olsun kendim den de giderim.

Vay anasını vay...
Yağıyorum üstüne zararım büyük.

Aklım gitti sen gitmedin
Ulan martılardan meret sin..
Anılarımı söksen ulan...
İstanbul sen kaç kuruş edersin?

Bacalarımdan kan damlıyor kan..
Neleri yemiş sindir kim bilir.
Neleri.. sana dayanır mı insan?
Kudurtan sorular
Öldüren suslar..
Beni bana astırdılar
Vay anasını vay...

Açtım gözlerimi karşı kıyıya,
Döktüm eteklerimi...
Beşik gibi sallandı Beşiktaş
Bir taşın üstünde taş kaldım.