Bir Tanem Şiiri - Sevinç Kavuk

Bir mevsim, ki doymaya sarmaştığın
Doğa bağrındaki tüm hırçınlığın
Havası o yıllanmış baharlarında şarabın
Yudumlamaya bazen kimi anlardan
Yutkunduğun
Doymaya öğrenmeyi, alışamadığın....

Biliyorum bir mevsim senfonisi
Yeni bir şey değil ki…

Bu mu sohbetten anladığın kendinle?
Akrep gibi halinden bu düşen
Toprağı, suyu, havası, huyu
Çılgınlık sesi asi yüreğin…
İşaret parmağını unutur musun sen?
Bu ağlayan gözlerin mi bir tanem?
Yoksa yüreğin mi sevgiyi bilinç özleyen?
Bu sergide bu görünüm nedeni izlenen
Söyleme ne olduğunu, sakınmaya özen
Sussun, yoksa için
Küser belki sana öylesine bir nedenden…

Biliyorum tüm mevsim senfonisi
Yeni bir şey değil ki…

Zaman zaman bu tattığınla inan ki
O halinle bile olağanca değerlisin…
Mutluluğa bu duyarlık içtenliğinle sen
Kendini fetheden eşsiz güzelliksin...
Bir tanem

Özleme ki acımasın
Düşünme ki duymasın
Sen yaşa ki o var olsun
Ne zamana kadar değil
Kaç zamana sığar değil
Bilen hiç olmasın...

Bir git-gel yaşamı
Ki düğümlendi boğazıma
Bir dolgunluk ayazı
Ki dondurdu buzu bağrıma
Daha bu sonbahar
Kış var, ilkbahar, sonra yaz
Hem bu ‘hep’ işte
Daha şimdiden kıvraklıklar

Biliyorum bir mevsim senfonisi
Yeni bir şey değil ki…

Kavuşan hasretten sor yürek bağını
Ağlayan sana hayranım
Benzer bu yaşam doğum sancılarına
Bilerek tadışına kurbanım
Mutluluk yudumları taa uzaklardan
Taa uzaklardır o ufuklar
Ağır ağır yakınlatmak için o sızlayan
Acısı mavi, yanığı mor…

Biliyorum bir mevsim senfonisi
Yeni bir şey değil ki…

2 Aralık 2006
ben...sadece öylesine ben...seni özleyen...
sen...sadece öylesine sen...beni özleyen...

yaşam sevgisinde renkler, tatlar, iklimler...
boşlukta döner teraziyle duyum, doyum...

boşluğa düşme korkusu ihtimali
doğmuş olur diye engel olmaya belki
bu var oluş bir hazır emek gibi...

senin için ağlayabilirim ben bir tanem
çünkü seni seviyorum ben...