Bir Tadımlık Çağrışımlar

Bir Tadımlık Çağrışımlar
zaman tek boyutlu
akıp duruyor
yaşamın anlamından
uzaklaşınca insan
dalıp gitmeler, iç çekişler de artıyor
telaşlı taşıt gürültüleri
dolduruyor caddeleri
yorgun insan çizgileri dağılıyor
dört bir yana
ihtimaller içinde beliren her yüzde
bir anlatı daha bitiyor
içimden kopan yapraklar
aylar sonra düşüyor yüreğime
bayatlığın gecikmiş kokusundan
anlıyorum bunu
geçmişimizde azala azala
un ufak oluyoruz
güneşin kızıl sesleri sıçrıyor
üstümüze denizden
günlük yaşamın
hiçbir yere çıkmayan gürültüsü
doluyor bakışlarıma
bir hece zoraki ulanıyor diğeriyle
kullanıla kullanıla eprimiş
sözcüklere dönüşüyor her hikaye
suskun insanın içi
sözcük kuyusudur, neticede
bir sürü şeyin yuvarlanışını,
düşüşünü duyuyorum içimde
ibadet eder gibi istinasız her gün
soluklanmak aynı mekanda
yoruyor zamanla
bir çocuğun, bir kuşun ya da
herhangi bir sesin çınlaması
yaşama kattığını
sorguluyorum artık
yaprakların kanat çırpışı kadar
hafif bir ses bayram diyerek
uyandırıyor dalgınlığımdan
mehmet zeki erkozan