bir gün her şeye birden pişman olur insan
bir sabah elinden tutmaz olur güneş
bir sürekli yağmur başlar yürekte
anlar ki beceriksizdir tek başına
anlar ki yapayalnızdır gerçekte
anlar ki yenilmiştir çirkinliğe bir kez daha
bir sabah durur umudu anlam biter
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
tek kelime ile müthiş! abartıyor muyum diye düşündüm yazmadan önce, ama hayır, müthiş. bilmiyorum, belki içinde bulunduğum ruh halidir, bu şiiri bu kadar sevmemin sebebi.belki her daim neşeli, her daim leziz, temiz, mutlu insanlar anlayamayacaklar değerini.belki bir kaybeden olduğum içindir bu şiire duyduğum coşku.belki her yeni doğan günde hissettiğim duyguyu şair dillendirdiği için bu kadar yakınlık duydum, bilmiyorum.
bildiğim tek şey var: şair dilsizlerin dili, sözsüzlerin sözcüsü, anlatamayanların anlatıcısıdır.anın tanığıdır. bu şiir ispatıdır bunun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta