Bir Söze Soyunur Dilin Şiiri - Deniz Erc ...

bir söze soyunur dilin...

oysa bahçenin anlatacak hiçbir şeyi yoktur!
toprağında kozalak yarasından başka...
ve çoktan dönmüştür yüzünü
avlu duvarları çöl uzantılarına...

sonra susmak gibi bir şey olur
bağrının yırtığından sızar karanlık
düğümlendikçe düğümlenir geceye
eski bir düş parmaklarını sen boş kucağına
ve durup durup dolanır ayaklarına
oda dağınıklığı...

hiçbir yere gitmez hiçbir şey
herşey kendi yerinde kalır!

ilmeğin kaçmış yerinden içinin su almış kıyısı
hüzün upuzun uzanmış geniş sedirlere
hintli bir fakirin sırtını çiviler
sızlar inanışların berisini yüzün
hep o kalır sanıltısı kaval sesinin
nehirlere kenetleyince
oysa sallanır kaval
ağzın sarkık dar ağacı
oda tenhalığına uluorta asılmış
ve durur boynu kıldan incen

sebeblidir çöker tavan...
elbette eskir menteşesini açılmayan kapılar
eşik, paspas ve kımıldamaz ayak izi
bir daha hiçbir yol uğramaz pervazına
birden bire bulutlanmıştır
bir gülüşün orta yeri
çünkü ağlar camlar da..
*gitme sonbahar oluyorum sonrası hiç
ve kederli bir ağıt sabahın örtüsünde

hiç kimse, hiçbir şey, hiçbir yere gitmemiştir
yine de dönüp gelmek olur herşeyin adı

bir söze soyunur dilin...
yalnızlığı oyalamak olur sonra zaman.