hani kuşlar kaldıracak
yangınlar üfürecekti yel
uykusuzluklar büyüyecekti hani
nerde büyük ağartı
nerde yel
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
tiriskadan nameler..
manzum yazinin hotu basi oynuyor..
iyi tarafi apartuman gibi ust uste bol bolamac yigilmamis..
kendi de farkinda sair olmadiginin.. kisa kesmis.. aydin havasi olmus..
kisa kestimi yazi bas agritmaz..
yorumcuda kisa keser cok uzulmez
yasiyorsa gani rahmet dilerim olmus ise yine rahmet dilerim
vermemis mabut neetcen
BİRDENBİRE SABAH
Bir muştu gibi iniyor gün
aydınlık ve anlaşılır
bir çocuk saflığıyla
bir gülüş gibi
terli çarşaflara sıkıntılara
geceden kalma karanlıklara
meraklı ve çiçeklerle örülmüş
bir muştu gibi gün.
Yüreğim bir pencere şimdi
aydınlıklara
geçmişsiz ama sevdalı
yüreğim telaş telaş
aydınlıklara!
(ADNAN AZAR)
Aydınlıklara pencere aralamaya özlem duyuş ve 'geçmişsiz' bir bugünün yavanlığına addedilen lezzet......Oysa geçmiş te bir parça tutacak ucundan yarınların ve serilecek aydınlık diye gökyüzüne....Gerilecek şafaklara tüm zamanların göğsü ve demlenecek ay aydınlığında ,pencereden görülebilen uzaklıktaki sahile bırakılmış yıldızlara hasret iki çift ayak izi ...Biri minnacık,yanındaki inadına iki katına müsavi:)))
çocuksu 1001 hevesle ak güvercinler salınsın satırların avuçlarından ve versin rengini yarınlara....
Ne güzel bir paylaşım...
Yüreğine/emeğine sağlık değerli şair Adnan AZAR'ın :)))
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta