Bir Söz Arası Şiiri - Kağan İşçen

gözlerim kamaştı göremiyorum rastlantılarımı
nüksetmiyor hiçbir alışkanlığım
varsa yoksa sakince vurdum duymazlığın
adağıyım anlaşılmazlığımın
kırsal bir akşama doğruyum
kendimi kendime kurban ediyorum
renkli kalemlerim de olmadı hiç
acemice çizilmiş resimlerim
hayalleri kendime esir edemedim mi yoksa
yoksa ben mi hayallerimin esiriyim
anlatamadım belki
anlayabilirdin oysa
umutlarımı birleştirmiştim sende
hiçbir dilde olmayan bir sözcük gibiydin
hiçbir konuşmada geçmeyecek
yalnızca benim farkettiğim
bir söz arası...

pusulasını şaşırmış dermanlardım
bilemezmişsin
herşeyi seven ama herşeyin zıddı
nasıl olursa olsunlarda bir sevebilmek yanlışındayım
severek yitirmek dünyayı ve yitmek dünyadan
bu benim tek harcım
ilk ve son sözü olmayan
kendine saygılı bir yalnızlık gibi

islisin
çamaşırlarımda kokun
canım gibi ucuz
sana olan zaafım kadar dikkatsiz
akşamla artan suçlar kadar gizli
anlamaların uzağında şaşkın bir unutkanlıksın
doğru dürüst
ve samimice ihanetsin
sevmelerime

dumanlı havaları seviyorum
sen bana hiç bakamadığın için
görmesin yüzümü senden başka bir kimse
hiç değilse sakinliğine bulaşsın ölüşüm
boşuna çabalama
anladım sen o değilsin
kendince kendini güneşleyen
bir masa örtüsü deseni çiçeği kadar
yalan
beni her zaman aldatabilecek kadar gerçek
sen benim yalan gerçeğim
gerçek yalanım
ama ne doğrum
ne hayalim