Peki, yaşamaktan bıkmalı mıyım?
İşte böyle sorularım olurdu.
Ve ben cevaplarını bulabilecek miydim?
Sadece aklımdan geçen yalanlar
Ve gerçeklerin kayboluşuydu.
Ölülerin şarkısını duyumsar gibiyim.
Baktığım gökyüzüne küfürler yağdırırken,
Ağlayışını duyuyorum, ıslanıyorum.
Ve kendimi o sokağın sonunda buluyorum birden.
Biliyorum kendin kadar büyüyorsun artık,
Sarılışının sıcaklığı söylüyor, bak!
Sevgiyi sayıklarken, kollarımda uyandığını anımsıyorum.
Bakıp, şaşırırken; gözpınarlarına selam söylüyordu ağlayışların.
Ne yazık,
Öpüyorum, uğurluyorum seni hayatımdan
Ve bir daha açmıyorum açamıyorum kapılarımı sana.
Çünkü biliyorum;
Kendinle kalacaksın ve kendin kadar yaşayacaksın
Kayıt Tarihi : 13.5.2001 16:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!