Bir Sonbahar Şiiri - Mahmut Çopuroğlu

Bir sonbahar mevsiminde.
Üzerime kalın kıyafetler giyiyorum.
Boynuma bir atkı sarıyor.
Caddelerde yürüyorum.
Hava kapalı, bulutlar gri.
Ağaçlar yapraklarını dökmüş idi.
Soğuk rüzgarlar çarpıyor yüzüme.
Bir kafeye girerim.
Siparişler veririm.
Sonrasında seni düşünürüm sevgilim.
Oralarda bir yerlerdesin sanırım, emin değilim.
Gülüşün gelir aklıma, sevinirim.
Sen aklıma girdikçe, haykırmak isterim ismini.
Avaz avaz bağırmak isterim.
Çağırışlarımda yerli yersiz sitemlerim.
Bakınmaya başlarım.
Bir kitabı ortasından açar.
Seni bulmaya, aramaya çalışırım.
Etrafımda insanları seyrederim.
Hiç birinde ise seni bulamam sevgilim.
Ceplerimi karıştırmaya başlarım.
Birkaç kağıt parçasına.
Silik yazan bir kalem ile.
Dizeler yazarım sana.
Uzun zamandır sensizim.
Demek oluyor ki bir o kadar sevgisizim.
Ömür boyu demek isterim, dertsizim.
Bir kere olma.
Ve ardından sürekli benimle ol.
Evime gittim.
Üzerimde kıyafetlerim.
Başucumda dertlerim.
Elimde sana olan dizelerim.
Kafamda umutsuz hayallerim.
Ağlarım yatağımda.
Ağladıktan sonra.
Uyur giderim.
Bir daha uyanmak istemeyeceğim.
Ve sonsuza dek rüyalarımda.
Seni dileyeceğim.