Bir sonbahar mevsimi şarkısı mırıldanırım

gökten tozlar yağar öyle çok
peşinden sonbaharın sararmış yaprakları
üstlerinde yağmur damlaları
bir sonbahar mevsimi şarkısı mırıldanırım
ardımda bıraktığım kaldırımlarda
çatırtı sesleriyle uyanırlar uykusundan
çocukluğumun geçtiği yerler
toplarım dağıttığım oyuncakları bir bir

dünden sözümde kalmış biraz hüzün
solgun ağaç yapraklarına takılır gözüm
açarım bahçenin dış kapısını
iliklerime kadar titretir gıcırtılar
üzerinde sandal yüzdürdüğüm su birikintileriyle
oynaşırım gizliden gizliye

ben yürürüm
ayak izlerimi toplar gölgem
kanatlanıp uçar dört yanımda rüzgar
deniz feneri kumsalda hala
bir zaman anıtı gibi
selamını gönderir bana

gün değişirken cami avlusunda
güvercinlere günün soğuğunda yem serperim
yine şaşırtıcı hareketleriyle uçup dururlar
havada mendil tutan bir hokkabaz eli gibi
hep birden yükselirler lodos dalgası hızıyla
bir hava hortumu gibi dönerler boşlukta
inerler cami duvarına hızları kesilip

gittikçe artar saatin sesi
birle iki arasında
havaya çığlıklar yüklenir
her biçimde, her renkte güvercinler
konuverdikleri cami kubbelerinden
tüylerini düşürürler hayatın tam ortasına

bir martı dalar denize vapur güvertesinden
şiir yazar denizde kanatlarıyla
koşarken yarı aç simit peşinden
dalgalarla beraber
vapurun beyaz köpükleriyle boğuşur

bir kez daha ufuk matemli ninnisine başlar
yalnızlıklarımın üstünü örter bir kara perde
ecinniler karanlık köşelerde
boğarlar güneşin tüm ışıklarını
havayı sarar fesleğen kokusu
tutar bir sıcacık el elimi
sevginin bütün sıcaklığı siner hücrelerime

fırtına sesleri vurur pencereye
sicim sicim yağmur damlaları
cam önüne dizilir hepsi
görmek için içeriyi
yazılır yeni baştan
en dirayetsiz duygular
en ağır aksak zamanlar

içimin bir yüzünde
sebebi bilinmeyen heyecan birikimi
diğer bir yüzünde hayal dünyam
aşkım, sevgim, tutkularım

redfer