Bir sonbahar kadar yalnızım.
Bir yazsonu; işte 21 Eylül ve sonra takvimdeki sonbaharın başlangıcı. Yaşamımızdaki, sonbaharlardan biri daha... Kırılan ışıklar, yüreğinize birer hüzün okları olarak saplanır.
Belki de Eros’un intikam oklarıdır bunlar.
Bir İstanbul griliğinde, eflatunun mavi sularda dans ettiği bir Boğaz yalnızlığında yürürken, başıma bir yaprak düştü, sararmıştı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta