Bir Somun Ekmek Uğruna Şiiri - Hasan Arpaci

Biz susuz bozkırların,
Garip çocukları.
Üstü çıplak,
Ayağında pıtrak,
Okuldan uzak,
Sırtında dayak,
Elinde çomak,
Ağalar ve beylerde,
Yoktur acımak.

Her şey,
Bir dönüm toprak yolunda,
Bir somun ekmek uğruna,
Çileler çekiyoruz,
Yaşam boyunca.

Umut ekiyoruz tarlalara,
Güneş biçiyor.
Bereket topluyoruz,
Ama fırtına alıp gidiyor.
Bir aile toptan,
Feryat,figan ediyor,
Ahlar çekiyor...

Anam anam garip anam,
Senin ağıtlarını duydukça,
Emeklerin yandıkça,
Dumanı ciğerlerimi sardıkça,
Ha sen verem olmuşsun,
Ha ben...

Bak bu yaşımda,
Çalışırım köle gibi,
Şiirlere vurdum kendimi,
Anlatamam derdimi,
Ne kitap alabiliyorum,
Ne defterimi...

Unutma,
Bir gün gelecek,
Umuda şiirler yazacağım,
Bu hayatı bozacağım,
Aydınlığa koşacağım.
Tanrı şahit olsunki,
Gök kubbeyi sarsarak,
Yıldızları yakacağım.

Hasan Arpacı,1972,Ortalıca,Tosya