Bir Somun Ekmege Şiiri - Atilla Engin

Bebeler...
Kaderden arinmis bir gelecegi gözlüyorlar...
Günleri dizerken iplere boncuk boncuk,
çile çile, kucak kucak...
Yollara düsmüs bir ananin sevgi aglarina takilmislar...

Tomurcuklar açan gönüllere binmis sevdalar...
Ve rüyalar...
Ve umutlar...
Ve hüzün...
Ve ask…
Salkim saçak zincirlere vurulmuslar...
Salkim saçak, gözyaslarina doymuslar…

Ana kucaginda bebeler…
Bahari bekliyor bir özlem boyu...
Bahari bekliyor, dallarda döllenmeye hazir, sabirsiz çiçekler...
Sabirsiz analar, sabirsiz bebeler...

Kenetlenmis yüreklerin dillerden düsmeyecek öyküsünü yaziyorlar birkez daha...

Birkez daha seher vaktini…
Kipir kipir günesi…
Duru bir suyu...
Dostca bir havayi ve dogayi içiyorlar yudum yudum...
Kana kana…

Birkez daha…
Analar ve bebeler...
Sabahin köründe, harman yerinde düven sürüyorlar…

Kisraklar, gözleri bagli,
yürekleri tutsak ve suskun...
Ha-babamca dönüyor...
Ter damlacikli karanlik gözleri agliyor…

Dönüyorlar Agustosun besinde,
Analar düvende,
Kisraklar dizginde…
Harman yerinde…
Hepbirlikte, el-ele...

Dönüyorlar kaderlerince…
Süt sagarken memelerden bebeler…
Sere serpe, baygin...

Döndükçe dönüyorlar...
Bilmem kacinci kez yine...

Nasirli eller yarali...
Yagmurlu gözler kan-ter icinde…

Bir türkü mirildaniyor kuslar...
Dönerken bebeler ve analar ve kisraklar…

Harman yerinde...

Bir somun ekmege...

(Florida, 12 Kasim 2004)