Bir sırdır yalnızlık
Pencereden dışarıyı seyreden,hayata küsmüş bir ihtiyar gibi,
Sonunu, son bulmasını bekler...
Siz ona yalnız dersiniz,
Oysa içinde size anlatmak istemediği kalabalıkları,
Anlayamayacağınız serzenişleri vardır.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta