Bir Sınırlardayız Şiiri - Kasım Kobakçı

Çizgilerin ahengine,
    bürünmüş boşluklar.
Boşluklarda,
    dönüyorlar.
Kalem dönüyor,
    fırça dönüyor,
        çizgiler dönüyor.
Bir hat dönmüyor,
    bir sen dönmüyorsun,
        bir de ben.
Sen, başka düzlemlerde,
    biçim peşinde,
        bir de ben,
            senin peşinde.
Cam kırığı gibi,
    içimdeki izler,
        taş gibi,
            sen yontuldun,
                bir de içime.
Gölgeler boy boy,
    düzensizliğin sancısındayım şimdi.
Korkum,
    bu belirsizlikten.
Korkum bu şekilsizlikten
    ve en çok bu tanımsızlıkta.
Şekil verilmemiş,
    tualiz biz seninle.
Sen köşelerde,
    ben köşelerde
        ve desenimiz yok
            amacımız yok,
                biçimlenmeye sınırlara,
                    kurallara,
                        kaçışlardayız.
Var olma,
    mücadelesi bu.
Ellerimiz ayrı,
    gözlerimiz ayrı,
        ayrı yüzeylere bakmaktayız.
Desen aynı durur,
    hat birbirine bakar,
        birleşmese de yüzeyler,
            ve başka yüzeylerde,
                çizilse de noktalar,
                    sever desen,
                        bakar hat,
                            biz sınırsız çerçevelerle,
                                bir sınırlıdayız!