Bir Şiirin Ucundayız Sevgili

Ben seni…
‎bir şiirin en sancılı yerinden sevdim,
‎ne başı belliydi bu aşkın
‎ne sonu
‎sadece içindeydik,
‎bir çıkışı olmayan kalp sokaklarının.
‎
‎Hani bir gün döneriz diye
‎hiç silmedim adını yastığımdan,
‎geceler boyu kokunu sakladım
‎bir battaniyenin kıvrımında.
‎
‎Ağlamaktan utanmadım,
‎çünkü her gözyaşımda
‎biraz daha sevdim seni
‎Evet, eksildim
‎ama sevdamdan değil
‎sana ulaşamamaktan eksildim.
‎
‎Kimse görmedi,
‎ben seni hangi mevsimde üşüdüm.
‎kimse bilmedi,
‎kaç gece alnımı dizlerin sanıp
‎uykusuzluğa yaslandım.
‎
‎Sen gittin,
‎ama kalbim sana sıkı sıkı tutundu.
‎ben gitmedim,
‎çünkü her gidişte senin sesinle çağrıldım geri.
‎
‎Yüreğimde yerin hâlâ sıcacık,
‎öylece duruyor.
‎ne başkası silebildi,
‎ne zaman yontabildi seni içimden.
‎
‎
‎Şimdi,
‎bir şiirin ucundayız sevgili
‎Elimi uzatsam,
‎ya sen düşeceksin dizelerime
‎ya ben sığamayacağım hiçbir kitaba.
‎
‎Azra Nimet Öner
‎