hatalarımla, masumluğum arasında bir yerden,
en sevdiğim şarkının en güzel yerinden,
müptelası olduğum yüzün gülerken kıvrıldığı teninden,
gölgemle gölgenin koptuğu o yerden;
bir şiire uzanıyorum; ellerimi yakıyor, seni donduruyor, bizi öldürüyor...
Kayıt Tarihi : 29.1.2012 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melek olup gökyüzünden ardımızdakilere bakıyoruz sonra..
herkes bizi konuşuyor.. sevgimizi..
koca bir ömre sığmamıştık oysa..sığdıramamıştın..
bu film kadar kısaydık işte.. senaryomuz aşk..
beni üşüten güneş seni nasıl yakıyor düşündün mü hiç..
ya da seni yakan kar beni nasıl üşütüyor..
...
biz ölmedik çünkü..
ben öldüm.. sen öldün..
öldürdün bizliğimizi..
...
TÜM YORUMLAR (1)