Bir şiirdi yokluğun Şiiri - Suzi Ayyıldız

Can nasıl yanar bilirmisiniz.??
öyle yanarki..!
Bir offf desem gece alev alır gün yanar,güneş yanar.
Korkarım dünya yanarda sende bende içinde yanarız...
Korkarım nefes almaya içimdeki yangınlar sönerde seni unuturum...
Hatırlamaz olur yangından çıkmış yüreğim.
Duymaz olur sesini kulağım benim
Her şeyi geçtimde suretin yanarda bir daha görmez gözlerim..
Oysa oysa ben seni yangınlarla işledim solyanıma,
Ben seni yana yana sevdim ben yandıkca sen oh dedin.
Ben seni değil yanmayı sevdim be yanmayı sevdim..
Yaz ayında donar casına kış ayında yanarcasına
Lakin ben seni yaprak dökercesine sevdim be yaprak dökercesine..
Şimdi şimdi korkarım işte nefes almaya içimdeki Ateş söner de yürünmemiş yollar biter...
Arşınlanmamış kaldırımlar tükenir karanlık üstüme üstüme gelir diye
Ben seninle şafağı değil ben seninle geceyi sevdim be geceyi..!
Sevmek okadar kolaymıydı.?
Varlığını bırak yokluğunu dâhi sevmek,
Mutluluğu bırak mutsuzluğu sevmek.
Yaşamayı bırak ölümü dahi sevdi işte ölümü dahi..!
Şimdi şimdi sen söyle mefasız
sen söyle hayırsız
sen söyle be vicdansız sen söyle
Sevmek okadar kolay olsa sende severdin...
Sende severdin...
Bilki ben seni değil içimde yıktığın ülkeleri, sessiz sedasız ölenleri,kefensiz gömülenleri,kederi,ahı her türlü yaşananları en önemlisi de ben acıyı sevdim be acıyı sevdim...
Ben seni değil ben sendeki benin sevdim be sendeki beni sevdim...!
SuZi