Kalemiyle yazar da susturamaz içindeki fırtınayı,
Bir şiir yeter mi ki anlatsın bu derin sızıyı?
Her harf, bir yara izi gibi kazınır kâğıda,
Dökülür mü kelimeler, biriken gözyaşı gibi her satıra?
Bir kelimenin sessizliğinde büyür acılar,
Nefes alır, yankılanır duvarlar arasında çığlıklar.
Anlatamazsın işte, içindeki o karanlık boşluğu,
Kalemin titrerken kanayan bir yaradan doğar duyguların suyu.
Suskunluğunda saklıdır en ağır gerçekler,
Her hece, her dize, içini parça parça eden hançerler.
Yetmez hiçbir şiir, hiçbir söz bu derdi anlatmaya,
Bir yangının ortasında, kül olursun anlamaya…
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 19:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!