Bir Şiir Yazmak İstedim

BİR ŞİİR YAZMAK İSTEDİM

Bir şiir yazmak istedim içinde hüzün olmayan.
Kalemi aldım elime mutluluğu hayal etmeye çalıştım.
Bir türlü mutluluğu kuramadım beynimde ben hiç mutlu olmadım ki.
Hep ağlamaklıydı hep trajikti hep yıkıntılıydı yaşadıklarım.

Bir şiir yazmak istedim içinde kan, ölüm feryat, figan olmayan.
Ama olmadı yazamadım işte yazacak bir şey bulamadım çünkü.
Her defasında kalemim kana bulaştı kanda boğuldu kalemim.
Çoğu kürt genci gazeteci, öğrenci, çocuk kanı ve halkların çığlığıydı.

Bir şiir yazmak istedim içinde gericilik emperyalizm olmayan.
Yazamadım işte dört bir yanımda örülü duvarlar karşımda faşizm, şovenizm vardı.
Irkçılık, kafatasçılık kapitalizm vardı barikat kurdular önüme ulaşamadım kalemime.
Kalemim kana düştü kan damladı düşlerime diktatörlüğün gölgesinde.

Gönül rahatlığıyla bir şiir yazamadım işte.
Şiir’im uzadıkça uzadı kalemim kanda boğuldu.
Ya failimeçul oldu sözüm ya taş atarken öldürülen çocuk.
Ya Dicle nehri kıyısında cayır, cayır yanan bir beden ya da büyük bir ihanetti yazabildiklerim.

Bir şiir yazmak istedim içinde sevgi, saygı, barış olan.
Yazamadım gülüm yazamadım ömrüm yazamadım anam.
Kanlara bulandım cayır, cayır yandım kalem küstü bana büyük bir yalandım.
Bir şiir yazmak istedim yaza, yaza bunları yazdım işte.

Bir şiir yazamadım şair’dim oysa.
Ben mutlu olamadım aşıktım oysa.
Bir huzur göremedim özgürdüm oysa.
Bir yuva kuramadım ustaydım oysa.

Bir şair bir şiir bir kalem.
Bir ülke bir sistem ve binlerce ölüm.
Beyaz bir sayfa bir kalem.
Bu kadar kan varken hem şair hem şiir hem kalem boğulur.
Ölüm kokusu mutluluğu hatırlatmaz şair’e gülüm.

Şiir: Mehmet Raşit ER
18/Şubat/2011