Bir Şiir ve Sen Şiiri - Vildan Altunbaş

Boş odalara bir kez daha, bağır çağır istersen! ,
Duvarlara vur yine, zaman eritmiş ellerini, at! yorganı üstünden,
Gönül boş, hayat boş ev boş olmuş ne çıkar,
Sabun gibi eriyen beden, zamanı doldursa ne çıkar.

Belki bir cevap verir, sürekli dövündüğün dizler! ,
Bir tülün güpürüne bak! , bir perdenin desenini izle,
Bundan sonra gözlerinin görüp göreceği alan,
Bir küçük oda penceresi falan! .

Gözlerini dik tavana, gör beyaz zemini,
Ve göreceğin son renkte bu olsun! ,
Bir sevgili bir evlat değilse sana! ,
Söyle kim kaldı yanında, hiç düşünmediğin asla! .

Sandalye, sehba, çekyat! ,
Yıllar geçtikçe, belki seni anlayacak! ,
Sandalye karşına oturacak, sehba yanına kurulacak,
Çekyat’da seni ana! ! diye sırtında yatıracak! .

Saatleri koyalım önüne say geçen dakikaları,
Tüket tükete bilirsen, ömür denen zamanı,
İşte! hayat böyle olacak senin için! ,
Gezmek bu! tozmak bu! , konuşmaksa bir uğultu.

Yaşlanmak bir hastalık sanki bir illet! ,
Yataklara düşmeden sen idare et! ,
Gitmiş güzelliğin gençliğin,
Çağırsanda gelmez artık! ,o sevecek diye beklediğin.!

Ve sen! her şiir’in sonunda yakalıyorsun beni! ,
İşte! Söyletiyorsun, söylenmemesi gereken şeyi! ,
Seni unutmak istiyorum, yoksa sen mi? beni! ,
Unuttur o zaman bu sevgiye uymayan bana, kendini! .

19.05.2002 yazan:GölgeŞairi

....Yatağında çile çeken kadına.............