Gökten ilişen
düzlemleri gibi bu yağmur damlaları,
boylamlarının taş kaldırımlara dikit olduğu …
Kara mazgalların karartma gecesi daha bir, aydınlatırken alacakaranlık, sokağı …
Absolute Beginners Bowie’den Ve ordan, Ashes to ashes; Doğu’yla Batı gibi bir noktanın
Buluştuğu kesişiminde Von Danieken’den Nazca’sal.. kararsız güney Amerika ve bir efsane,
Uzay çarşaf gibi duvarıyla.. (durma bük beni..)
Mazgal açılıyor derken, ışık dışarı kaçıyor İçerde kalmamacasına bir şey.
Arkasında bile karanlığı bırakmıyor, Ellerinde tutuyor tıngırdaşan bir ney:
Ey ney, sen de nefes ver,
Nasıl ki varederken seni, sana kasdettiğimi verdiler …
Ödenen bedeller gibi açıyor kendini yelpazevari; Gözyaşı ışınımları, dalga, boyut, değişken, gamma, x ve
kızılötesi Ve.. mor’un da ötesi, bilemediğim ve onun bestesi;
O ilk şarkı, bir tane, yaklaşıyor
kendini bilir sessizlik
Kayıt Tarihi : 11.1.2005 22:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!