Bir Şey Söylemeden Şiiri - Harun Atalay

BİR ŞEY SÖYLEMEDEN

Telefonum çaldı dün gece,
Senin aradığını sanıp açtım büyük bir hevesle.
Karşıdaki sesin, senin olmadığını anlayınca,
Kapattım bir şey söylemeden.

Baktım olacak gibi değil,
Gecenin daha da hararetlenmesinden korktuğum için,
Uyumak ümidi ile girdim yatağa.
Ne zaman uyudum bilmiyorum,
Bir ara dalmışım.
O zaman zarfında kapı açıldı,
Ayak seslerinden tanıdım seni,
Geldiğini anladım.
Öyle sevindim ki içim içime sığmadı.
Dünyalar benim oldu.
Sessizce odaya girdin uyuduğumu düşünerek.
Kalktım seni seyre koyuldum,
Sen odada oyalanırken.
Aynadan fark ettin beni, gülümsedin.
Bir ara gözlerimi kapattım açtım,
O vakit kayboldun birden.
Afalladım, bir haykırış koptu dudaklarımdan;
Haaaayyyyıııııııııııııııırrrrr dercesine.
Terlemiş vaziyette uyandım.
Meğerse bir rüya imiş gördüklerim.
Dondum kaldım, bir şey söylemeden.

Sindim bir köşeye lambayı bile yakmadım,
İçin için ağladım,
Gözyaşlarımı kendimden bile sakladım.
Uzunca bir süre durdum orada.
Kilit vurulmuş gibiydi dilim,
Bekledim saatlerce, bir şey söylemeden.

Yalnızlığa ayarlanmış saatlerim,
Her yeni dakikada, yeni bir hüznü gösteriyor,
Her hüzün de yeni bir acıyı, ardından ayrılığı.
Sırılsıklamım yalnızlığımla, sen bunu görmüyorsun,
Deli bir haldeyim, sen bunu bilmiyorsun,
Konuşmak istiyorum gelmiyorsun,
Kaldım öylece, bir şey söylemeden.

Günler ardı ardına sıralandı gidiyor,
Mevsimler değişti, özlemler büyüyor,
Yakarışlarım çoğaldı, dayanağım kalmadı.
Açtım ellerimi semaya, huzur istiyorum,
Bir an önce durulup, yeniden gülmeyi diliyorum,
Başımı eğdim düşünüyorum, bir şey söylemeden.

Bugün de yoksun anlaşılan.
Aramıyorsun da hiç.
Ben arayınca da ulaşamıyorum sana.
Nasıl bulacağım seni söyle?
Geçer mi ömür böyle?
Avutamıyorum artık kendimi.
Usandım, bezdim, mecalim tükendi, suskunluğum arttı.
Dünya konuşuyor, ben susuyorum.
Aylarım eridi, bir şey söylemeden.

Tadım kaçtı,
Düzenim bozuldu iyice.
Arar oldum çocukluğumu.
Her şeyden soğudum,
Bilmiyor kimse, sancılara boğuldum.
Kar etmiyor artık teselli aramak.
Bütün varımdın,
Şimdi her yerde aradığım.
Çekilmiyor inat etmişçesine yangılarım.
Bir dönebilsem geriye,
Ya da unutabilsem seni;
Izdırap veriyor, yakıyorsun beni.
Umutlarımı yok etmek çok mu hoşuna gidiyor?
Belli oldu dönmeyeceksin.
Bari son kez gel yanıma, son kez göreyim.
Gel vakit kaybetmeden.
Dur karşımda tek kelime etmeden.
Ben de konuşmayacağım.
Aralıksız gözlerine bakacağım.
Sonra gideceğim.
Sana hiçbir şey söylemeden.

HARUN ATALAY