Bir Şey Olmaz Şiiri - Metin Akar

Küçük bir adamdı görünürde
Kocaman yüreğini saymazsanız

Yetmiş yaşından son beş yılını çıkarırsanız
Dünyanın yaşadığı bütün olaylardan
Altmış beş yılını habersiz mutlu geçirmişti.
Etliye sütlüye karışmayan
Dünyayı gördüğü kadar
İnsanları kendi gibi sanan bir adamdı.

Bütün hadiselere bir şey olmaz felsefesiyle yaklaşır
Ölüm kalım olaylarına bile bir şey olmaz deyip geçerdi
Öyleydi de takdir-i ilahi
Hakkı da vardı.

Ta ki insanların çıkarcı elleri
Silahların gölgeleri çocukların hayallerine bulaşınca
O zaman anladı
Dünya gördüğü kadar
İnsanlar da kendisi gibi değildi.

İzleyince her gün savaş haberlerini
Sanki gözlerinin önünde katledilince çocuklar
Dondurdu her defasında
Erzurum’un ayazında donmayan kanını.

Çünkü çok şey oluyordu
Hiç bir şey olmuyor değildi artık
Küçücük çocukların boğazındaydı
Kocaman silahların elleri

Önce sustu kalbi dolana kadar
Ve ne zamanki yanan binadan
Bir bebeğin düştüğünü
Ve eli oyuncak yerine kanla dolan bir çocuğu görünce.
Silah sesleri kulaklarına
Korku sesleri yüreklerine cellât olunca
Hiçbir şey olmaz diyemiyordu
Çünkü hiçbir şey olmuyor değildi artık

Ve dayanmadı insan sevgisiyle
Çarpan yüreği
Taşıyamadı daha fazla vahşet lekesini tüm insanlar adına
Yangından düşen bebeği
Avucuna oyuncak yerine kan verilen çocuğu
Düşünerek daldı bir gece uykuya
Bütün insanların adına taşıyamayarak
Vahşet lekesini
Kara bayrağı dünyanın direğine çekip
Beyaz kefeni üzerine indirdi.
Ve sessizce gitti bütün dünyayı bırakıp bize
Yiyin ulan yiyin siz kolay doymazsınız sözünü
Doğrulttu çocukların hayallerine silah doğrultanlara

(2008- Zonguldak)