Bir Sevgilin Bir Şair Dostun Olsun

BİR SEVGİLİN
BİR ŞAİR DOSTUN OLSUN

Şairin yüreği kan damlar, kalemi gül
Rüzgârlar eser yüreğinde, gamın savrulur
Derdin bine bölünür, derman bulur sözünde
Diner acıların, yasların türküye döner söylenir

Şairdir kuluçkaya yatırır kendi derdini
Yürek kavrulur, acılar dağlanır, damır ilaç
Neşter atar derdine, güller basar kanayan yarana
Sen gülerken ağlar yüreği, sen ağlarken ağlar yüreği

Bir bedene sarılır, kuytuya bürünür
Mum dibi karanlık küçük yüreği var ya
Kutup yıldızıdır, binlerce kuytu karanlığa
Aydınlanır, coşar bin gönül, bilmez şair nicedir

Sığınaktır aşığa, sığınaktır maşuka
Âşık gül diye sunar sözünü maşuka
Maşuk gerdan diye takar, gerinir gezinir
Bir kez sormaz, duymaz, bilmez şair nicedir

Şair kara gün dostun
Kapısı çalınır gece gündüz
Uykularında nöbet tutar başucu
Canın sıkıldıkça, canın istedikçe
sözüne sığınır yüreğin

Gel gör ki o şair günleri bitimsiz
Yaşamı ölümsüz kılmış, bin katmış bir ömre
Kördüğüm acılar çözüpte, sevgide ilmik atmış
Bir sor, bir düşün, şair nicedir, iyice hallice midir?

İster sor soruştur, ister bil, ister bilme
Şair nicedir, yas tutan yüreği acep niyedir
Yine de senin bir sevgilin, bir şair dostun olsun
Arada bir gönlünü okşatır, arada bir derdini savurursun

Koca köşkünde bir odalık gönlün
Sıkılmışsa, derde düşmüş yıkılmışsa
Çilingirin olsun, açsın sana yeni kapılar
Bir sevgilinin yanında, bir şair dostun olsun