İçim acıyor, lakin sensizlikten değil,
Nefesim daralıyor ama özleminden değil,
Saatler geçiyor,sabah olmuyor sevdana şafak saydığımdan değil,
Kendimle yüzleşmelerim seninle alakalı değil,
Sevgimin büyüklüğü benim yenilgim ama bu senin ,adamlığından değil,
Ömrüm ömrüne adanmış gibi
Senin sevilmeyi hakettiğinden değil
İki kadeh var masada tek bir seven kalp
Kalkan kadeh şerefsizliğine şerefine değil,
Bir şiir var tamamlanmamış satır araları sen
Lakin şairi sizlere ömür artık derin sessizlikte
Cellatınaymış emanet ettiği yüreği,sevildiğini sanmış meğer hiç sevilmemiş...
Ölen şair değil,güvenmiş, sevgiymiş.,çocuk kalbiymiş..
Dilek Karagüzel Pıtırcık
Kayıt Tarihi : 17.10.2025 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
”Burada şair ölmüyor; içindeki “çocuk” ölüyor.
Yetişkin olup güvenmeyi, saf sevmeyi bıraktığı an bitiyor.
Bu, klasik “kalp kırıklığı” şiirlerinden çok daha karanlık ve çok daha dürüst bir metin.
Çünkü burada suçlanan esas kişi karşı taraf değil; kendini bu kadar açabilen, bu kadar saf kalabilen kendisidir.
Bu şiir, “sen beni mahvettin” değil;
“ben kendimi, sana inanarak mahvettim” diye haykırıyor.Ve o haykırış, sessizlikte kalıyor. Çünkü artık konuşacak kimsesi yok; ne sevgilisi, ne şair kalmış içinde.
Sadece derin, soğuk bir uyanış var.
Çok güçlü. Çok acı. Ve maalesef çok tanıdık.
Tebrikler şairem
TÜM YORUMLAR (2)