Bir sevdaya düştüm, hayatım söndü severken,
Yâr etmedi Mevlâm, niye bilmem ki severken,
Dert doldu gönül şimdi, sever yâr de yürekten,
Güldürmedi Mevlâm, hayatım söndü yaşarken.
(mef ‘û lü / me fâ î lü / me fâ î lü / fe ‘û lün)
Güldürmedi, Mevlâm,
bu dünyaya ben,
sanki, dert çekmeye gelmişim,
sırtımda, tüm hayatın ağırlığı,
ömrüm, geçip gider de,
benzim soluk tükenmişim ben.
ah be, ahh ! kahpe felek,
yedirdin ya bana,sabah akşam, kelek,
ne zaman uğrasa, bize şu melek,
sorar halimi, hazır’ mısın deyip de,
emir mevla’mdan severek.
A.Yüksel Şanlıer
13 Temmuz 2009-07-13
Antalya
Kayıt Tarihi : 14.7.2009 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşam onun için hep haram olmuştur,sıkıntılar yokluklar ezilmeler onun sanki bir kaderidir,ama o hep direnmiştir ve direnmektedir. ...Direnmeye mecburdur,çünkü hayatı seviyordur. ...Amacı isyan etmek değil,halini arz etmek isteyen bu şair oturur önce iki dörtlük olan (mef ‘û lü / me fâ î lü / me fâ î lü / fe ‘û lün) aruz kalıbına iki güzel kıtayı sığdırıverir ve arkasından da coşar yüreği devam eder serbest şiirine.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!