Bir Sevda Masalı Şiiri - Şafaknur Yalçın

Hayat,uçsuz bucaksız bir deniz,
Faniler de ırmak,akıyorlar her bir koldan
Kah dağları,tepeleri delerek,kah düz ovalarda süzülerek.
Kesişir bir gün kimi yollar
Ansızın değişir sanki rotalar,
Akıverilir iç içe,el ele,göz göze,
Ve artık düşülür gönül derdine.
Denizle-dalga,geceyle-gündüz,gül ile bülbül,
Ferhatla,Şirin olunur birden.
Masal bu yaa...
Çıkıverir bir fırtına, çöküverir kara bulutlar,
Ayırılıverir birleşen yollar.
Girer araya geçit vermeyen dağlar,
Gittikçe bitmeyen düz ovalar...
Bu kez akar ırmaklar delice,taşa,taşa sürüklüyerek anılarını
Coşarak haykırırlar sanki isyanlarını.
Bilirler,bir gün yine birleşecek yollar
Ardından akıcak sel gibi coşkular,tutkular.
Ne yorgunlar,ne de umutsuz
Bittmez,bitmiyecek onların yolu.
Asırlar önce koymuşlar adını,yürekten içmişler ANDlarını
Bitmeyen bir yol bu adı SEVDA YOLU...