Seni sevmenin hükmünde alınmadan verilmiş bir kararın,
Ayrılığın pençesine düştüğünden beri benliğim,
Kendime kalmadı hiç halim.
Günün geceye aykırılığı kadar aykırı ruhum bedenime.
Alışamıyorum sensiz kendime.
Alışamıyorum sensizliğe ama ne çare?
Yakarımsın dilimden düşmeyen amini kabulsüz dualarımda.
Her gecemde varsın hayra yorulmaz rüyalarımda.
Geçmek bilmez vakitlerde sanki tüm ayrılıkların seceresini tutuyorum.
Kendi kaderim bana ağır suçlu cezası biçerken,
İtirazdaki sesim yalancı sevdaların yalancı şahitliğinde kaybolup gidiyor.
Sanki tüm yasak aşkların günahını çekiyorum.
Sen varken, her bakışınla bir diyarını yarattığım koca bir dünyada
Di-yar-sız kalıyorum.
Vakti gelmemiş güz sancıları taşıyan bedenimden her mevsim,
Solgun yüzlü, kimsesiz benler peydahlıyorum.
Solgun yüzlü benlerim büyüyor kanlı gözyaşlarımla.
Bir parça umut arıyorum yarama basmak için.
Hangi ele uzansam hep–el-oluyor.
Ne zaman yüzüme unutulmuş bir gülümseme yerleştirsem
Gözlerimdeki sele karışıyor.
Ne zaman yeni bir gülümseme denesem, yüzümde gurbete düşüyor.
Oysa küçük bir umut parçası arıyorum bunca acıya dayanmak için.
Düştüğüm karanlık denizde ne zaman sarılsam bir ihtimale yok oluyor.
Ben denli değil hiçbir aşk mağduru biliyorum.
Şimdiki aşk masalları bir varmış bir yokmuş misali kısa.
Ölene kadar sevdalıların masalları çok eskilerde kaldı biliyorum.
Ben çok eski bir masalın,
Sonsuza kadar mutlu yaşadılar bölümünden mutluluk payımı alamadan sonsuzluğa atılan bir divaneyim.
Sayısız sevda ihtimali dolanırken şehrin sokaklarında,
Üşüyor bedenim kendi buz tutmuş tekilliğinden.
Türlü türlü yaşamaklar içinde,
Tüm varlığım yalnız seni solumaya çalıştığım bir nefeste.
Bir sevda kuşu çırpınıyor yalnızlıktan kafeste.
Sana yazılmayı bekleyen mektuplar her bir yanda deste deste.
Halimi anlatabilmek için, kullanılmamış, yıpratılmamış kelimeler arıyorum.
Söylenmemiş bir söz bulamıyorum.
Hoyratça kullanılıp bir satıra atılmış, öylesine söylenip unutulmuş, delicesine söylenip duyulmamış, yerinde söylenip kıymeti bilinmemiş sözcükler derliyorum sayısız hikayeden.
Her bulduğum kelime bir vuslat heceliyor kendi kimsesizliğinden.
Anlıyorum daha ben olmayacak hiçbir sözcük gayrı senin isminden.
Biliyorum daha sen olmayacak hiçbir zaman adın gayrı bendeki söyleminden…
(11-08-10)
Oya ErişmişKayıt Tarihi : 18.3.2011 09:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oya Erişmiş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/18/bir-sevda-kusu-cirpiniyor-yalnizliktan-kafeste.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!