Sabah rüzgarı gibi serindir ask
Yaşadığını hatırlatır insana
Hasret kaldığın martı seslerini
Bulutların ardından çıkan güneş kapatır bazen...
Kimi yol boyunca yürür
kimi üşür, bazen düşünür
Umursamadığın zaman, aynada suretleşir
belki bir melodidir yutkunup sustuğunda insanin imdadına yetişen...
Bir sevda gerek insana
Büyüsü İstanbul, kokusu ana
imtihanı gurbet ve ömrü şarap olan içtikçe güzelleşen...
Ne gururu kalır, ne değer yargıları
satir, satir pası atılır kalemin...
Öldürse de aşkından, külü kalsa da geriye
kardelendir ask güneşe hasret, üfledikçe sönmeyen mumlar gibi...
Saat sabahın besi bırak gözyaşlarını,
bir gün daha geçti...
Üstadın da dediği gibi ‘’özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, şiirler yazdın’’...
Kayıt Tarihi : 10.2.2013 01:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!