Bir Seni Unutmadım Şiiri - Atilla Efeoğlu

Gidişinin üzerinden kaç bahar geçti de,
Bir seni unutmadım bir de gidişini.
Gidenlerin her biri döndü geri geldi de,
Bir sen gelmedin batan gemi gibi.

Gidişinle ağlayıp hıçkırıklara boğuldum.
Adeta yaşamadım bu dünyadan soğudum.
Gel artık be gülüm özlemekten yoruldum.
Bir seni unutmadım, bir de gidişini.

Yanan bir kor oldum, kendi kendimi yaktım.
Acaba döner mi diye her gün yollara baktım.
Yattığım yataklardan kâbuslarla geri kalktım.
Bir seni unutmadım, bir de gidişini

Karanlık gecelerde sensizliğe ağladım.
Açtım ellerimi Allah’ıma yalvardım.
Belki dönersin diye ne adaklar adadım.
Bir seni unutmadım bir de gidişini.

Gidişin ağır geldi; bir türlü kaldıramadım.
Şu dünyadan bir güzel tat alamadım.
Yokluğun ölümmüş; farkına varamadım.
Bir seni unutmadım bir de gidişini.

Şu başımda siyah tek bir saç kalmadı.
Hepsi bembeyaz oldu, senin için ağardı.
Aydınlık günlerim yokluğunla karardı.
Bir seni unutmadım, bir de gidişini.

Sonbaharda savrulan bir gazele döndüm.
Çıra gibi yanıp mum gibi söndüm.
Varlığın umutken şimdi yokluğunla öldüm.
Bir seni unutmadım, bir de gidişini.

Dön gel artık kaldığın süre doldu.
Gidişinle beraber bütün çiçekler soldu.
Gözümde yaş kalmadı; aktı sel oldu.
Bir seni unutmadım, bir de gidişini.