Bir Sen Yaşamak Bu Dünya Şiiri - Ahmet D ...

Ayak seslerin daha gitmeden bu yollardan,

savrulması gereken ne varsa savurdum ardından.

Yıldızlar ne olur gözlerim bulamaz olsa da sizi,

Peşinizden varabileceğim bir iz bırakın.

Parıltısı olmasa da olur;

çünkü bir sen yaşamak bu dünya.

Tahammüle gerek yok, sabredilir bu dipsiz uğultulara

Lakin bu sonu gelmeyen kalabalıklar,

çok mu üstüme geliyor ne?

Çektikçe geliyor bu köşe taşlı cadde,

eğildikçe eğilir üstüme, kaldırımlara sığamayan meşe.

Tamam artık gelmeyin üstüme, hep aklımda:

Bir sen yaşamak bu dünya.

Taş binalardan taş insanlar yükselir göğe başımdan.

Oysa daha dün sakınmaz mıydım gözümden kaşımdan.

Ne değişti ardından, ne değişti ki söyle,

Gece yine aynı gece, gündüz yine aynı

Niye o zaman bu geceler sabah olmuyor?

Yalan da olsa biliyorum:

Bir sen yaşamak bu dünya.

Caddelere yığılmış bu mermer suratlı insanlar

Senden önce de böyle put muydu karşımda hepsi?

Ne gurur, ne kibir, ne de ihanet gözüme çarpar

Tamam değmez de senden başkası,

Niye her köşeden dönen de bana çarpar?

Bulutlar giderken yağmur bırakın

Ardınızdan kimden bir damla su isteyebilirim ki

Hem bilirim ben, gelip geçse de

Bir sen yaşamak bu dünya.

Sen gittin bilmezsin

Caddelerde kimi duvar, kimi kapı

Öbek öbek yığılmış sanırsın herkes

Taştan bir yapı

Bilemem senin bu gittiğin yolu,

Nerden bulurum ben.

Bir ışık, bir yol

Ne bileyim ya da gönülsüz de olsa

Tek bir haber bırak.

Yaşamaya gerek yok sen olmadan

Bilirsin demişimdir ardından

Bir sen yaşamak bu dünya.

13 Ekim 2008/Ankara

Ahmet Duman