Bir Sen Vardın Şiiri - Celal Bahar

Bir sen vardın beni koklayan.
Bir sen vardın koruyup kollayan.
Ah ettiğimde yüreği benden çok yanan.
Gözyaşı döktüğümde sarıp sarmalayan.
Bir sen vardın anne,
Acıma dayanamayan,
Ne zaman kapısını çalsam,
Sorgusuz sualsiz içeri alan...
***
Ben sana bakıp,
Herkesi sen gibi sanmışım.
Hayat başkaymış oysa,
Meğer ne çok aldanmışım.
Kimsenin yüreğinde merhamet kalmamış.
Sevgiler sahte aşklar yalanmış.
Her şey menfaat,
Her şey çıkarmış.
Meğer bu hayatta,
Adam gibi adam,
Bir tek anneler varmış...
***
Bir sen vardın aç mıyım diye soran.
Bir sen vardın benim için uykusuz kalan.
Ne zaman gitsem ardımdan bakan,
Bulaştığım her belaya peşimden koşan,
Bir sen vardın anne bana huzur veren,
İnsan olduğumu hatırlatan,
Değerli olduğumu hissettiren.
Bir sen vardın işte,
Hayata bakışımı değiştiren.
***
Şimdi görsen kimlerin eline kalmışım.
Bir bilsen nasıl yakılmış,
Nasıl yıkılmışım.
Ne zulümlere uğramışım,
Ne sınavlardan geçmişim.
Gün gelmiş ölümü yaşamaya seçmişim.
Gün gelmiş başkasının ektiğini biçmişim.
Sen kıyamazdın ama,
Gel gör nasıl dilim dilim edilmişim.
***
Hani hatırlarsın bir kız vardı,
Uğruna her şeyden vazgeçmiştim.
Hatırlarsın daha ilk görüşte,
Tıpkı sana benzetmiştim.
Sen o kızdan yar olmaz derken,
Ben onu senden öte bilmiştim.
Oysa yine haklıymışsın.
Amacı yakıp yıkıp gitmekmiş.
Amacı gününü gün etmekmiş.
Affet beni anne sözünü dinlemedim.
Sen gerçekleri önüme serdin de,
Ben burnumun ucunu bile göremedim.
***
Tuttum sen gidince ona tutundum.
Tuttum yokluğunda bir yuva kurdum.
İlk zamanlar nasıl da mutluydum.
Sanki bir rüyadaydım.
Biliyor musun neredeyse,
Seni bile unutmuştum.
Lakin çok sürmedi,
Bana etmediği kalmadı.
Bir kaç ay sonra,
Beni eve bile almadı.
Hem de senin evine,
Hem de çocukluğumun geçtiği eve.
El kızı değil mi,
Senin kıyamadığın evladına kıyarken,
Gözünü bile kırpmadı.
Beni kapının ardına koyarken,
Yanıma iki parça eşya bile bırakmadı.
Affet beni anne,
Seni toprak bağrına aldı,
Bana orada bile yer kalmadı.
Senin ayağının altında cennet vardı,
Bende değil o cennete girecek,
Bakacak yüz bile kalmadı...