Sen neden inci gibi gözyaşı dökersin?
Çok çile çektim yokluğunda.
Şimdi vuslata erince,
İçimdekiler bir bir akı verdi.
Biz bu sevgimizi gözyaşları ile değil,
Hadi sil o gözyaşlarını.
Yüreğindeki gamı, kederi at; sulara karışsın.
Gözlerin gözlerime baksın, gül bahçeleri açsın.
Biz ne tehlikeleri göze alarak çıktık bu yola?
Senin gülüşün yeter, alemi dize getirmeye.
Söylemeye ne hacet, ellerin aşk bahçem oldu.
Vuslat senin varlığın ile şahlandı, bozkırlarda.
Duramaz önümüzde koca dünya gelse sevgimize.
Sensizlik ölümden beter, yakar ciğerlerimi.
Bir daha beni sensiz koyma, öksüz bırakma sevgimizi.
Seni bırakmam asla, sen de beni yetim koyma.
Sakın beni bırakıp yıkma dünyamı bir daha.
Sensiz duymuyor kimse sessiz çığlıklarımı.
Bir sen anlıyorsun beni gönülden bu hayatta.
Seni seviyorum, bunu sakın unutma.
Sen benim umudum, hayallerimsin...
Kayıt Tarihi : 21.9.2024 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!