Bir Selam Vermeye Gönül Erinir

BİR SELAM VERMEYE GÖNÜL ERİNİR

Hırs ihtiras bir histeri nöbeti
Bir selam vermeye gönül erinir
Herkeste bir telaş aşka vakti yok
Cananı sarmaya gönül erinir

Tebessümü sahte düşü iğreti
Kök salmış içine derdi hasreti
Kesilmiş bu şehrin sözü sohbeti
Hal hatır sormaya gönül erinir

Torosların doruğuna çıkmaktan
Zor geliyor inmek ikinci kattan
Düşmezken dörnala giden bir attan
Ayakta durmaya gönül erinir

Ne şiir içten ne türkü duygusal
Hısım akrabalık eski bir masal
Servet Allah’tanda aşktan da kutsal
Bir kez dem sürmeye gönül erinir

Kardeşi katleden hırsı Kabil’in
Geriye bir adı kalmış Babil’in
Kan ile bulanmış suyu sebilin
Gerçeği görmeye gönül erinir

Ne kadar uzağız katlarda güle
Çiçeğe, böceğe, suya, bülbüle
Göz göze bakışmak tutmak el ele
Öyle koyvermeye gönül erinir

Mahmut Nazik 13 09 2015 Mersin