Bir Şehir Masalı Şiiri - Adnan Durmaz

BİR ŞEHİR MASALI

ı-
gece kara ay yalnız
kırgın bir aşk hikayesi
bakışlar bozkır ıssız
yüzlerde zamanın izi

düşlerimin söndüğü
saçlarının zindan gecesi
taşırım uçurum yüzünü
gözlerinde hasret sisi

ilk bakışındaydı ayrılık
dallarına gözyaşı yürüdü
ağır ağır bir ölüm
aşkla birlikte büyüdü

deli solur güz kederi
düş düştü-umut vuruldu
düşlerin külden evleri
yerle bir oldu savruldu

gülün ölümü bülbülün yarası
rüzgarların söylediği
camlara yazdığı yağmurların
ah söze dökülmez bizimkisi

hüsranın şarkısı hicran
arar gülüşünü ölünceye dek
içimdeki viranede uçan kelebek
kanadı kan mavisi

içimde güller yansın
gittiğin yolları yık
şivan düşsün şarkıların yakamozuna
dokunduğun çiçekler açmasın artık
sürsün bu güz senfonisi
neresinde kanarsa kanasın bu şehrin
aşkımızın yara izi

sulara düşerdi suretlerimiz
gümüşselvilerdik dalgalarda
gecelere yıldız yağardı bakışların
yalnızlıkları insan kılardık aşkla

anıların bulutlarında dolaşır kalan
her adımı cehennem bu şehirde
bu derdi çeker mi giden
ayrılık kalbin bileyisi
kanatır her solukta yeniden
şimdi anımsamaz bizi
bu lanet şehir eskisi

-ıı-
yankılanır kalbin kıvrımlarında
hicran bir sevdanın çığlıkları
gencecik ölmeye benzer
yüreğin yarım kalmış coşkuları
kapaklanır ansızın uçurumlardan
gülüşün gül atlıları
ipeği bin parçaya yırtılır uykuları
aşılmaz gecenin dağları

uzun yol otobüslerinde başlar
yağmurlara gelip –yağmurlara giden
buğulu camlarında silinmez bir iz
dudaklarından kalmış olmalı
bu caddeler bu sokaklar bu rüzgar
savurur hazan yapraklarımızı
ama bu bir şehir masalı

bu sensiz çöl ıssızlarda
o varılmaz uzaklarda
yaprağa döndüğüm rüzgarda
acım yarama ilaç olsun

umudun al bir bulut dağlarda
yırtılmış yakılmış şarkılarda
geceyi boğan bu efkarda
yar yaran kalbime taç olsun

07.11.2003
adnan durmaz