Bir şehir bir şiir Bir şair

Bir şehir var, tozlu yollarında çocuk sesi,
Kiremit çatlamış, bacalar tütmüş hâlâ.
Sokak başında yaşlı bir adam,
“Dün de yandık, bugün de yanacağız” der.

Fırın önünde ekmek kuyrukları,
Elinde çocuğu, gözünde umut,
Arka sokaklarda işçi kızları,
Ter içinde, ama dimdik ayakta.

Bir şiir var, kara toprağın dibinden,
Kökleri kırılmış ağaç gibi dirençli,
Gözyaşında, dumanında,
Ve her taşın altında bir umut taşır.

Bir şair var, yüreği ağrı dağının zirvesinde,
Hapishane duvarında ismi solmuş,
Meydanlarda fısıldayan bir türküdür o,
“Yaşamak haktır, yoksulun da hakkıdır” diye.

Dağlar, tepecikler, kuru tarlalar onun sahnesi,
Alnındaki çizgiler işçinin teriyle dolu,
Ve her mısrası bir devrim,
Her nefesi bir özgürlük türkü olur.

Şehir susmaz, şiir ölmez, şair kırılmaz,
Taş üstünde ekmek, gözyaşında sevda,
Kış gecesinde, yaz güneşinde,
Ellerimizde geleceğin elleri…

Bir şehir, bir şiir, bir şair,
Ve her biri bir direniş,
Her biri bir türküdür,
Her biri bir umut,
Ve her biri bizim Anadolu’muzdur.