OĞUL
Seni kucağıma verdikleri günü hatırlıyorum da, dünyalar benim olmuştu.
Adını ezanla kulağına okudum, adaklar adadım seninle hayata yeniden bağlandım. Bütün dünya sen oldun.
Soyumun, neslimin direği. Evimin güneşi, ocağımın sönmeyen ateşi oldun.
Sayende ocağım tütecek, torunlarım olacak neslimiz devam edecekti.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
