Bir Sefer Hikayesi Şiiri - Abdullah Toroslu

Hazır olmalı her an;
Çıkar diye ins ferman.
Geldiğinde o zor an;
Mecbur herkes sefere.

Çağrılınca Hu’ya can;
Başlar kalpte heyecan.
Dikip gözü göğe can;
Yol görünür sefere.

Ayal beklerken başı;
Ceyhun olur gözyaşı.
Koyup eşi yoldaşı;
Çıkar bir kul sefere.

Terk edince ruh teni;
Üryan korlar bil seni!
Giydirip ak kefeni;
Sevk ederler sefere.

Gelir başa müthiş hal!
Derdest olur kul derhal.
Götürmeden zerre mal;
Çıkar fakir sefere.

Okuturlar bir sala
Arkasından musalla
Sonra tahta bir salla;
Çıkarırlar sefere.

Derhal koyup kabir’e;
Toprak korlar habire.
Uygun ise tabire;
Devam derler sefere.

Terk edilir şu durak;
Mekân olur o durak.
Bekler iken son durak;
Verir ara sefere.

Abdullah Toroslu
23.10.2013-İzmir