Bir Savaş Harbinde Şiiri - Furkan Çilkaya

Savaş harbine gidiyorum, elimde yarısı dolu bir tüfek
Ölüm kokuyor toprak, cepheler sanki Azrail'in pençesinde
Azalıyor zamanım, fark ediyorum geçtikçe
Vuruldum ansızın, aklımda olanlar sadece aile

Elime alıyorum bir kağıt, bir kalem
Yalvarıyorum yanımdaki askere
Bu yazdıklarımı n'olur onlara ilet
Son bir kes duysunlar cümlelerimi
Ne kadar geç olsa bile...

Bunu yazıyorum anneme, üzülmesin diye
Ne kadar sevdiğimi, ne kadar özlediğimi
Ne kadar sarılıp, koklamak istediğimi
Ama aldığım yara izin vermiyor
Ölüyorum bir savaş harbinde

Bunu yazıyorum babama, dik kalabilsin diye
Ne kadar buruk kaldığımı, kal dediğinde gittim diye
Ne kadar azap içindeyim duymasın istiyorum, yazdıklarım tek hece
Bir gece daha yaşaması imkansız diyorlar hakkımda
Ölüyorum bir savaş harbinde

Bunu yazıyorum canıma, canımdan çok sevdiğim kardeşime
Uzak sanmasın gönüllerimiz, anıyorum onu ölümümde bile
Sanmasın bıraktı kardeşi onu, bir anlık hevesle
Sanmasın istemedim onunla kalmak, tek isteğim korumakken hele
Ölüyorum bir savaş harbinde

Bunu yazıyorum yârime, canıma can katan bir taneme
Çocuklar sorarsa anlatma, deme onlara babanız bıraktı sizi diye
Gönlün sızlamasın yalvarırım, bir saniye bile
Bir an bile düşünmedim ölüm diye, seviyorum seni son an bile
Ne yazık ki nefeslerim tükeniyor, ölüyorum bir savaş harbinde