Bir Satır Şiiri - Güven Tekin

Kendimi bülbül hissettim,
Sırayla değil, zamanı gelen, vadesi dolan.
Belki girer demi kara toprağa,
Bir gün senden önce gidersem.

Şiir yaz mezarıma, toprağa göm, olur mu?
Ben oradan alır okurum.
Derim, "Ben ona destanlar, şiirler yazdım,
O bana bir satır, bir cümle yazmadı."

Ben onun için bülbülün güle yandığı gibi yandım,
O bana bir gün gülümsemedi.
Bülbül gibi eriyip soldum aşkından da,
O benim için bir gün gonca gülünü açmadı.

"Uğruna ölürüm," dedim, inanmadı da.
Başkaları için açtı açtı, değerini bilmediler.
Sonunda solgun düştü, geldi yine yanı başıma.
Ona hayat olayım diye kendimden geçtim de,

O bana yine de bir satır karalamadı.
Kerem gibi ateşlerde yandım da,
O yangınımı bir gün bile söndürmedi.
Ne Aslı olabildi ne de bülbül için yanan gül.

Şimdi bana bir satır karala, koy poşete, sıkıca bağla ağzını.
Mezarıma gelince toprağımı kazıp sessizce bırak.
Ben sensiz sensiz çok ağladım uğruna.
Şimdi sen ağla sevdiğim, sessiz sessiz uğruma.

Herkese yar oldun da, bana bir kez bile gülmedi yüzün.
Şimdi okşa soğuk mezar taşımı,
Kahkahalar at uğruma.
Unutma, seni görürüm ben, ölmüş olsam bile.

Herkese satırlar dolusu şiir yazdın da,
Bana bir satır bile karalamadın yar.
Sarıl soğuk mezar taşıma şimdi,
Sarıl, sarıl sımsıkı mezar taşıma.