tanımıyorum seni
günlerimizden biliyorum karşılaşıyoruz
gönül tellerimin yayı kaşların
sızladıkça kalbim o tenha soru canlanıyor aklımda
hangi makam bu kadar dokunaklı
saçların kanun telleri mi ipek sesli bilmem
rüzgar okşadıkça başlar o mis gibi sessizliğin sesi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta