Bir Şarkı Söyle Şiiri - Adnan Durmaz

Bir Şarkı Söyle

söğütlerin maviye çizdiği resim
çocuk çığlıklarının çizdiği güneş
müdürlerin ciddiyet anıtı yüzleri
patronların bir sineğe bakar gibi bakışı
elektrik faturası- malum taksitler
günün mana ve ehemmiyeti
somurtkan işyerleri
bir yerlerden gelen bir eski şarkı
ansızın bir kuş sesi
ansızın bir derin sızı
romatizmalı sokaklar
takıntılar
ölüm haberleri
gazeteler
sıkıntılar
yıkıntılar
tüm bunlardan
sana giden yolun yüz yıllık ıssızlığı

kendine bir türlü varamadan
sokaklarda -yollarda -zamanlarda
bir başkasını aramanın yalnızlığı

gülüşündeki kırışıklar
dallarına konmayan neşe kuşları
içinde
bitmeyen yokuşlar
düş dağlarında
bir türlü erimeyen kar
saçlarından esen
o beyaz rüzgar
yaşanmamış ömründen sana kalanlar
bir garip efkar..

eylüller yağmursuz geçiyor artık
için
kuru
kepir
boz bir suskunluk
eli kolu kopuk yapraklar gibi
hüzünden hüzüne savrulan yüzün
içinde
savuracak bir yaprağı kalmamış güzün
oysa öylesine akan suyun da düşleri var
bakarsın geceleri yağıverir yıldızlar
güller getirir de bırakır ansızdan
bakarsın rüzgar

:
bakarsın gündüzleri kuşlar
şarkılarıyla dalgalara konuk olurlar
senin ki
en dar zamanda
yakalarsan kendini
seninki
silme efkar
gelir hep kalbini dalar

hey sen…kumdan gemilere binilmez anla
içindeki çöllere çizdiğin kokusuz gül
savrulur gider zamanda
kanarsın
gün olur
yağmalanmış ömründen sana kalan birkaç anda
ağlarsın
bir türlü kendine çıkmayan yollarda

:
kuşkusuz düşlerini sattın sen zamanında
birkaç paraya
kuşkusuz
ömrünle değiştin yalnızlık saltanatlarını
ülkesiz
şiirsiz
yapraksız
ve yağmursuzsun şimdi

kaybettiklerindi senin
bütün kazandıkların
hadi varsa kolayı
git
ömrünü sevdalarla değiştir
ister yüz yaşında ol
ister hasta yatağında
ayağa kalk
ve bir şarkı söyle yaşamadığın aşklara
hayat her an bitebilir
bir şarkı söyle
değilse
tüm ömründen
gözlerinde kalan iz
hüzün bile değildir

Adnan Durmaz
2005